Eind augustus verscheen een publicatie van De Consumentenbond over het leed dat servicekosten heet. Servicekosten komen (té) vaak als verrassing bij de laatste stap in het online koopproces bij ticketservices en andere diensten, met als gevolg dat de voorpret van de consument plaats maakt voor het gevoel bedonderd te zijn. ‘Waar betaalt de consument nu eigenlijk voor en hoeveel is dat dan?’ De Consumentenbond onderzocht dit en vergelijk de servicekosten van drie grote spelers en hun misleidende verklaringen voor de kosten.
‘Zo werkt het nou eenmaal’
De Consumentenbond doet verslag van de servicekosten die worden gehanteerd door ticketbedrijven / ticketservices in de Nederlandse top 3 van deze branche. Niks nieuws om te lezen dat tussen de 7,9% en 10% van de aanschafprijs standaard is bij de getoetste bedrijven. Het is voor mij een van de belangrijkste motivaties geweest dat ik nu bijna vijf jaar geleden mijn avontuur ben aangegaan; een betrouwbare en betaalbare ticketservice met een lage(re) drempel, voor ieder formaat evenement en geen onzin (willen) verkopen.
Dieptepunt
De boevenpraktijken van de hoge kosten bereiken een nieuw dieptepunt; een van de ondervraagden legt uit wat servicekosten nou eigenlijk zijn. ‘Kosten die de ticketverkoper maakt voor het gehele verkoopproces – plus een stukje winst – en die de ticketverkoper in rekening brengt bij de organisator’. De tegenstrijdigheid druipt er van af. Het onderzoek ging toch over het feit dat bezoekers de bijkomende hoge ‘servicekosten’ betalen? Maar nu blijkt de ticketverkoper deze in rekening te brengen bij de organisator? Een van mijn wenkbrauwen schuift oncontroleerbaar hoger dan de ander als ik verder lees.
Zelf betalen
Een vertegenwoordiger van musicalproducent Stage Entertainment (exclusieve samenwerkingspartner van ‘das Ticketvertrieb’ CTS Eventim) wijdt de hoge servicekosten aan het feit dat het productiebedrijf ‘zelf de kosten voor de huur en het personeel van een theater betalen’. Eigenlijk is dat produceren van musicals dus een hele dure hobby. Dit filantropisch Spook van de Opera vindt het overigens volkomen logisch dat de consument deze ‘duvel uit een doosje’ kosten uiteindelijk zelf betaalt. ‘Zo werkt het nou eenmaal in deze branche’ concludeert de vertegenwoordiger. Mamma mia, wat legt hij daar dan ineens de vinger op de zere plek…
Sprookjes
Dat laatste excuus is nou wat het is waarom ticketservice Ik Ben Aanwezig bestaat. Nou ben ik van nature al een Moraalridder in de orde van Nassau, maar dit strijkt hard in tegen de zeldzame haren op mijn hoofd. ‘Zo werkt het nou eenmaal’ is voor mensen al eeuwenlang een crimineel slechte gratificatie voor een egoïstische actie van iemand die daarmee een ander benadeelt. Ook passieve omstanders gebruiken deze vrijstelling in situaties die niet door de beugel kunnen, waar zij zelf liever niet in betrokken worden.
Zo hoort het niet te zijn, denk ik als me iets opvalt. Ik probeer mensen te overtuigen dat het anders kan, tenzij iemand me uit kan leggen dat de huidige invulling echt de beste en enige manier is om online kaarten te verkopen. Door de publicatie van de Consumentenbond voel ik me weer gemotiveerd onze missie nog luider uit te dragen. Altijd transparant zijn, en geen onzin verkopen. Gewoon een eerlijk tarief waarmee we kunnen bestaan. Het zal mij aan het eind van de rit geen bonus opleveren in de vorm van een musicalproductie, maar gelukkig geloof ik al lang niet meer in sprookjes.
Tim Engelaar
Eigenaar Ik Ben Aanwezig
